Yeni nesil çocuklarının özellikle kendi başlarına oynamayı tercih etmediklerine dair ailelerden sıklıkla serzenişler duyabiliyoruz. Bu bir bakıma anlaşılabilir bir durum. İçinde bulunduğumuz çağ gereği uyaranların çok olması, daha planlı ve programlı bir hayatı sürdürüyor olmamız, çocukların çoğu aktivitesinin önceden planlı olması gibi durumlar çocukların yalnız başına kalma ihtimallerini ve isteklerini azalttı.
Oysa yapılan çalışmalar çocukların bağımsız oyun oynama becerilerinin artmasının, farkındalık ve oto kontrol, duygu düzenleme ya da yaratıcılık becerilerine katkıda bulunduğunu gösteriyor.
Bu karantina günlerinde özellikle evinden çalışmaya devam eden ebeveynler için çocuklarına bu beceriyi kazandırmak oldukça önemli olacaktır.
Öncelikle bu süreçte çocukların ebeveynlerine daha çok bağlanma ihtiyacı hissetmeleri, fiziksel yakınlığa daha çok ihtiyaç duymaları çok normal. Çünkü kaygılı ve stres verici bir süreçten geçiyoruz ve bu, çocukların rahatlama yollarından biri. Bu yüzden onların duygularını anlamaya çalışmak en önemli şey olacaktır.
Küçük zaman dilimleriyle başlamak işi kolaylaştırabilir. Sürekli ebeveynleriyle zaman geçirmek isteyen bir çocuk, bir anda bir kaç saat yalnız başına oyun oynamayabilir. Fakat 10-15 dk gibi bir zamanla başlayabilirsiniz. İlk etapta onlar oynarken hiç müdahale etmeden ya da yargılamadan onların oyununu izleyebilirsiniz. Bu çocukları motive edecektir.
Çocukların oyuncaklarını bir oyun kurabilecekleri şekilde kategorilendirmek, oyuncakları ilgi çekici şekilde yerleştirmek de işe yarar bir yöntem olabilir. Böylelikle oyun kurma ve sürdürme istekleri artabilir.
Boya, kum veya kil gibi dokunsal oyunlara izin verin. Bu tarz oyunlar çocuklar tarafından daha uzun süre sürdürülebilen ve aynı zamanda rahatlatıcı özelliği olan oyunlardır. En azından bir oyun alanı yaratarak, bu alanda dağınıklığa izin verebilirsiniz.
Comments